Afgelopen lente kreeg ik Gerard aan de telefoon met de vraag voor Bentinckmassage.
Hij sprak de naam van deze massage wat stotterend uit. Hij had er nog nooit van gehoord, terwijl hij dacht alle antroposofische therapieën wel eens ondergaan te hebben.
Toen hij binnen kwam wandelen met zijn rollator, zag ik een korte gezette, man, van ruim 75 jaar. Hij liep traag, gebogen en enigszins moeizaam. Om zijn mond een grote glimlach.
Een maal in de behandelruimte vertelde hij me dat hij allergisch is voor zo’n beetje alle soorten massageolie die we hier gebruiken en ik stelde hem voor om over zijn kleding deze massage te geven.  Hij was verrast door deze mogelijkheid. Om hem toch het plezier van de geuren van de oliën mee te geven, koos hij een olie uit die ik op een lapje in de buurt van zijn hoofd legde.

Verder lezen hoe het ging met Gerard?

Na de massage is het gebruikelijk een stukje te gaan lopen, om daarna desgevraagd kort zijn gewaarwordingen op te schrijven. Met goede moed begon hij aan zijn wandeling en kwam terug voor zijn kopje thee en om te schrijven.
Hij was verrast en bleef komen. Hij vertelde hoe hij als kind misbruikt was, over een jeugd met louter pijnlijke herinneringen en het besluit niets meer van zichzelf te tonen. Veel later verloor hij zijn puberdochter. Huilen kon hij allang niet meer, alleen maar lachen en eten om te verbergen en te vergeten. En nu na de vijfde massage kon hij plotseling verdriet voelen. Huilend legde hij zijn hand op zijn hart. Na de zevende behandeling vertelde Gerard dat hij door het ritmische kloppen op zijn bovenbenen tijdens de massage, weer zin had gekregen in de oefeningen die hij eigenlijk allang en dagelijks moet doen van de fysiotherapeut, maar er nooit aan toe kwam: ‘Daarom loop ik nu weer beter dan ooit ‘.
We bespraken dat kunstzinnige therapie een vervolgtraject kon zijn om zijn gevoelsleven opnieuw te leren kennen, door onder begeleiding met kleuren te werken. Gerard vond dat prima, maar dan wel in combinatie met de massage: ‘dat geeft me houvast’. En zo gebeurde het. Maandag kunstzinnig werken en donderdag massage.
Bij het begin van de tweede serie van zeven behandelingen verraste Gerard me, door zich langzaam uit te kleden en vrijwel ontkleed op de behandeltafel te gaan liggen. Ik pakte hem zorgvuldig in het laken en vroeg of hij in verband met zijn allergie een olie had gevonden die ik kon gebruiken.
‘Je mag alle oliën gebruiken, ik ben niet allergisch maar durfde mij niet eerder te tonen en durfde dat ook niet te vertellen’.
Samen kozen we een olie. Vrijwel alle geuren hadden een pijnlijke herinnering, ook de rozen waarvan hij zei: ‘gebruik deze toch maar, want ik vertrouw erop dat ook deze pijnlijke herinnering zal verdwijnen’.
En: ‘ik wil niet meer schrijven na de wandeling, maar neem een briefje mee met mijn belevingen van de voorgaande week’.
Zo gebeurde het.
Na de 9de de behandeling: Gerard kwam trots en stabiel lopend, zonder rollator, vanaf de wachtkamer naar de behandelkamer waar hij af en toe huilde. Hij was zo blij: hij kon weer huilen! Hij was begonnen met de kunstzinnige therapie en ook daar kon hij huilen en liep niet meer vast in de opdrachten, zoals in eerdere sessies met deze therapie wel gebeurde. Hij vertelde, en passant dat er in zijn onderlijf meer leven kwam en hij zelfs erotische gevoelens had gehad.
Elke week komt Gerard met een tevreden blik en de laatste keer zei hij, terwijl hij zijn jas aan de kapstok hing; ‘vandaag ben ik opgestaan met goeie zin, dat heb ik heel lang niet gekend’.
Niet alle verhalen zijn zo succesvol als deze van Gerard. En ook ik heb mij keer op keer verwonderd, wat deze massage kan betekenen en mijn lijstje met indicaties wordt weer wat langer, met dank aan Gerard en zijn openheid en enthousiasme.

Marion Gores
Verpleegkundige uitwendige therapie en Bentinckmassage
Therapeuticum Aquamarijn in Arnhem

Heb je een medische of paramedische vooropleiding? Of de medische basiskennis? De vaardigheden en theorie van de Bentinckmassage kunt je leren in Amersfoort.